Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Κάψε το σενάριο...



Μια καλοντυμένη νεαρή γυναίκα, η οποία δουλεύει σε πολυτελές γραφείο, μπροστά σε έναν υπολογιστή τελευταίας τεχνολογίας. Μητέρα η ίδια, που δεν χαλάει χατίρι στο παιδί της, του αγοράζει ακριβά παιχνίδια και μαζί με τον σύζυγό της ζουν όλοι σε ένα μεγάλο σπίτι, με όμορφο κήπο, σαν εκείνα που βλέπαμε παλιά στα ελληνικά σίριαλ της «χρυσής» εποχής. Είναι εικόνες από τηλεοπτικό σποτ γνωστής εταιρείας τροφίμων, βγαλμένες λες από άλλες εποχές, όταν όλα ήταν... αλλιώς. Όταν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είχαν δουλειές – και μάλιστα γραφείου κατά προτίμηση-, όταν είχαν χρήματα να αγοράζουν τα καλύτερα για τα παιδιά τους, όταν ζούσαν μια άνετη ζωή, όπου το «ευ ζην» κυριαρχούσε του «ζην».
Χωρίς να το θέλω, μελαγχόλησα. Διότι διαπίστωσα ότι υπάρχουν ακόμα διαφημιστές και διαφημιζόμενοι που επιμένουν να διαφημίζουν προϊόντα και υπηρεσίες με τη λογική της δεκαετίας του 1990 ή του 2000. Παρουσιάζοντας ακριβά σπίτια και αυτοκίνητα, αλλά και διαλόγους, από τους οποίους απουσιάζει παντελώς ο ορθολογισμός που απαιτεί η σημερινή εποχή. Και το ερώτημα είναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως θεωρούν ότι με το να αγνοούν την πραγματικότητα και παρουσιάζοντας μια εξωραϊσμένη εικόνα για το ευρύτερο περιβάλλον των προϊόντων τους, κερδίζουν τον Έλληνα καταναλωτή; Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Η μόνη εξήγηση που θα μπορούσα να δώσω είναι ότι προσπαθούν να «κρατήσουν» το κοινό τους, προσφέροντάς του εικόνες επίπλαστης ευημερίας, θεωρώντας ότι έτσι θα το κάνουν να νοσταλγήσει το παρελθόν και να αγοράσει το προϊόν, που ίσως τους το θυμίσει. Ειλικρινά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι διαφορετικό.
Προς Θεού, δεν λέω να φτιάχνουμε διαφημίσεις μιζέριας και κακομοιριάς. Άλλωστε αυτό δεν συνάδει με την ίδια τη φύση της διαφήμισης. Ωστόσο, καλό είναι να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες μεταξύ του εξωραϊσμού και της δύσκολης πραγματικότητας. Γιατί η διαφήμιση πρέπει να αντανακλά την κοινωνία και να μιλάει στους καταναλωτές με τον τρόπο που αυτοί είναι έτοιμοι να ακούσουν.
Ίσως δεν με είχε προβληματίσει τόσο πολύ η διαφήμιση αυτή, εάν αποτελούσε απλά την εξαίρεση. Δυστυχώς τους τελευταίους μήνες έχω δει αρκετές τέτοιες διαφημίσεις, κυρίως από την κατηγορία των τροφίμων. Η σημερινή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα πρέπει να προβληματίσει διαφημιστές και διαφημιζόμενους, όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και ουσιαστικά. Δεν είναι δυνατόν η διαφήμιση να προσπαθεί να προσεγγίζει τους καταναλωτές με στρατηγικές άλλων δεκαετιών. Μπορεί το αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαφήμισης να είναι πραγματικά πολύ καλό – και τις περισσότερες φορές είναι-, ωστόσο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα οδηγήσει στην κινητοποίηση του καταναλωτή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου