Αστυνομία: Η ρίζα του κακού...

Δεν υπερασπίζομαι τους κακούς αστυνομικούς ή τους κακούς πυροσβέστες. Και πολύ περισσότερο τους δολοφόνους αστυνομικούς, όπως αυτόν που σκότωσε το παιδάκι. Καλοί και κακοί επαγγελματίες υπάρχουν παντού. Σύμφωνοι, εδώ μιλάμε για διαφορετική περίπτωση. Οι αστυνομικοί δεν είναι απλοί δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που το κράτος έχει διαφορετική γνώμη, αφού με τους μισθούς των 800 και 900 ευρώ που τους δίνει, υποτιμά το ίδιο τη δουλειά τους. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Ελλιπής εκπαίδευση, κακές υλικοτεχνικές υποδομές, ελλιπής ιατρική παρακολούθηση. Αν εσύ ως κράτος πιστεύεις στο αστυνομικό λειτούργημα φροντίζεις να το θωρακίσεις. Με υψηλούς μισθούς και άριστη εκπαίδευση. Δεν γίνεται όμως να στέλνεις καθημερινά τον άλλο να παίζει με τη φωτιά για 800 ευρώ! Αυτό τους κάνει επιρρεπείς σε λαδώματα, τους κάνει να αδιαφορούν για τη δουλειά τους και ενίοτε τους κάνει κομπλεξικούς με ολέθρια αποτελέσματα, όπως είδαμε πρόσφατα. Δεν πρόκειται λοιπόν για άλλους ανθρώπους, αλλά για ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Έχουν κι αυτοί οικογένειες και παιδιά και δεν ξέρουν αν το μεσημέρι θα πάνε σπίτι τους.Κάποιοι αναφέρθηκαν στις απεργίες. Η απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε έλληνα πολίτη και εάν τα αιτήματα είναι δίκαια τις υποστηρίζω. Άλλο όμως απεργία και άλλο καφριλίκι και βανδαλισμοί, στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου προοδευτισμού, ο οποίος απορρίπτει a priori κάθε τι που σχετίζεται με την εθνική ασφάλεια. Το να κλείνουν οι αγρότες για δύο ώρες την εθνική οδό είναι απολύτως λογικό και μια μορφή αγώνα. Το να σπάνε όμως κάποιοι τις περιουσίες του κοσμάκη είναι άλλο θέμα, κοινωνικά κατακριτέο. Καμία μορφή αγώνα δεν δικαιολογεί τις καταστροφές. Δημοκρατία δεν είναι μόνο το δικαίωμά σου να κάνεις πορείες, αλλά και το δικαίωμά μου να περπατώ στο δρόμο χωρίς τον κίνδυνο να φάω καμία αδέσποτη μολότωφ στο κεφάλι…Πριν μερικές ημέρες στο Γουδί κάποιοι δολοφόνοι προσπάθησαν να σκοτώσουν τους αστυνομικούς που ήταν μέσα στην κλούβα. Γάζωσαν με πυροβόλα το λεωφορείο τους. Σώθηκαν σαν από θαύμα. Δεν είδα πουθενά γραμμένα δύο λόγια για τους δολοφόνους αυτούς! Ξέχασα όμως, αυτοί ήταν αναρχικοί και εμείς είμαστε με τους αναρχικούς γιατί είναι της μόδας! Και γιατί είναι μαγκιά να λες ότι είμαι αναρχικός! Αιδώς Αργείοι!Δεν υποστηρίζω ούτε τη μια πλευρά, ούτε την άλλη. Θέλω πάντα να βλέπω τα πράγματα από όλες τις πλευρές γιατί η μονομέρεια καλλιεργεί φανατισμό και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανήκουν ούτε στη μια πλευρά, ούτε στην άλλη, όπως εγώ. Πιστεύω στην αντικειμενικότητα και στη δικαιοσύνη.Θα πρέπει επιτέλους να μάθουμε σε τούτη τη χώρα ότι δεν υπάρχει μαύρο χωρίς άσπρο, ούτε το αντίθετο.

Δημοκρατία κατά το δοκούν...

Τούτη η κοινωνία που φτιάξαμε έμαθε να ζει μέσα στην υπερβολή. Τα σημαντικά τα θεωρεί ασήμαντα και τα ασήμαντα σημαντικά. Απορρίψαμε αξίες και ιδανικά με τα οποία μεγαλώσαμε γιατί τα θεωρήσαμε «μπανάλ». Στη θέση τους δημιουργήσαμε άλλες, πιο σύγχρονες και προοδευτικές, που πιστέψαμε ότι μας εκφράζουν καλύτερα. Μόνο που οι αξίες αυτές μας σαγήνεψαν τόσο πολύ, που μας έθεσαν εκτός πορείας.Σαν άλλες Σειρήνες, μας οδήγησαν σε ένα τόπο όπου ήθη, έθιμα, έννοιες και ιδανικά έχουν χαθεί στο βυθό μιας θάλασσας που δεν έχει πυθμένα. Κι εμείς βουλιάζουμε, νομίζοντας απλά ότι κολυμπάμε. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο Θεό, στον Χριστό και στην Παναγιά. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο θεσμό της οικογένειας. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε στο ζην και όχι στο ευ ζην. Μας λένε συντηρητικούς επειδή ποτέ δεν κατεβήκαμε στο δρόμο να πλακωθούμε με τα ΜΑΤ, γιατί έχουμε παιδιά και πλέον πρέπει να προσέχουμε περισσότερο. Μας λένε συντηρητικούς επειδή πιστεύουμε σε μια κοινωνία με κανόνες και νόμους.Μας λένε συντηρητικούς αυτοί που έχουν χάσει το μέτρο. Μέτρο για κάθε τι. Άφησαν στην άκρη πνεύμα και πολιτισμό και το «έριξαν» στον ιδεατισμό. Κάλπικο σαν τις δικές τους αξίες. Και ποιοι είναι αυτοί; Οι σύγχρονοι νεοέλληνες που έμαθαν να ζουν σε ένα κόσμο όπου το χρήμα κυβερνάει. Όπου ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα. Μα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που δημιούργησαν αυτούς τους νεοέλληνες, με τα κίβδηλα πρότυπα, τα οποία παρουσίασαν ως ζητούμενα του νέου ελληνικού πολιτισμού.Σκεφθείτε λίγο. Η λέξη «ντοκουμέντο» κάποτε είχε νόημα. Την αναφέραμε και μιλούσαμε πάντα για κάτι μοναδικό, για κάτι σπουδαίο, για κάτι που είχε σχεδόν ιστορική αξία! Σήμερα «ντοκουμέντο» είναι να δεις ένα ρεπορτάζ που αναφέρεται στη Ρούλα Βροχοπούλου, η οποία εκλιπαρεί τον Αλβανό πρώην άνδρα της να επιστρέψει στην οικογενειακή εστία.Η λέξη «αποκλειστικό» σήμαινε και μοναδικό. Σήμερα «αποκλειστική» είναι μια συνέντευξη του Πάγκαλου στον ΑΝΤ-1, έστω κι αν μετά από 20 λεπτά, ο ίδιος δίνει συνέντευξη στον Σκάι και στο Mega.Η λέξη «συγκλονιστικό» αναφέρονταν σε κάτι που κυριολεκτικά έκανε την ψυχή σου άνω –κάτω. Σήμερα «συγκλονιστικό» είναι ένα ρεπορτάζ που αναφέρεται στα επεισόδια που γίνονται στο λιμάνι του Πειραιά, από οπαδούς δύο ομάδων που δέρνονται μεταξύ τους. Μάλιστα, η ακόρεστη χρήση της λέξης αυτής, οδήγησε στην απαξίωσή της και στην…αντικατάστασή της από τη λέξη «σοκαριστικό». Δεν αλλάζει κάτι. Μετά από λίγο καιρό και τούτη η λέξη θα είναι νεκρή. Πόσα «σοκαριστικά» ρεπορτάζ να δούμε πλέον σε ένα τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων ή να διαβάσουμε σε μια εφημερίδα; Η ανοσία καραδοκεί….Η λέξη «διάλογος» έχει καταργηθεί. Κανένας δεν ακούει κανένα και ο καθένας θέλει να μιλάει μόνος του. Ακόμα και ο παρουσιαστής ενός δελτίου ειδήσεων «ανοίγοντας» τα τηλεπαράθυρα τονίζει «Και τώρα θα μιλήσουμε για το θέμα με τους τάδε και δείνα». Οι τελευταίοι υποτίθεται ότι παραθέτουν την άποψή τους. Μόνο που αν αυτή είναι διαφορετική από του παρουσιαστή, είναι έγκλημα! Και θα παταχθεί άμεσα από τον τελευταίο με τη φράση «Μα τι λέτε τώρα κύριε τάδε μου»;Η λέξη «δημοκρατία» σημαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων ελευθερία. Σήμερα σημαίνει ασυδοσία. Σήμερα δημοκρατικό είναι το δικαίωμα ενός εργαζόμενου να κάνει απεργία, αλλά είναι αντιδημοκρατικό για έναν άλλο…να μην κάνει! Δημοκρατικό είναι για τους κουκουλοφόρους – γνωστούς/άγνωστους - αναρχικούς να διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, αλλά δεν είναι δημοκρατικό να θέλω εγώ εκείνη την ώρα να κατέβω στο κέντρο για να επισκεφθώ έναν οφθαλμίατρο που έχω ραντεβού μαζί του. Δημοκρατία κατά το δοκούν.Η λέξη «φιλότιμο» υπάρχει μόνο στο ελληνικό λεξικό! Πουθενά αλλού! Όλοι ξέρουμε τι σημαίνει. Κι όμως. Φιλότιμο δεν έχουν οι υπουργοί που κλέβουν, κοροϊδεύουν, ασκούν ελλιπή καθήκοντα ή εμπλέκονται σε ένα σκάνδαλo, αφού ποτέ δεν παραιτούνται μήπως και εξιλεωθούν. Το φιλότιμο δεν υπάρχει στους παπάδες που θησαυρίζουν στο real estate, αν και θα έπρεπε να παραιτηθούν και να επιστρέψουν τα χρήματα σε αυτούς από τους οποίους τα έκλεψαν. Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε κάποιους γιατρούς που δεν χειρουργούν χωρίς «φακελάκι». Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε κάποιους δημόσιους υπαλλήλους που εργάζονται υποτυπωδώς, ταλαιπωρώντας τους συνταξιούχους και τους μεροκαματιάρηδες. Το φιλότιμο δεν υπάρχει σε δασκάλους και καθηγητές που αντί να μαθαίνουν τα παιδιά να έχουν κριτική σκέψη, τα εκπαιδεύουν για παπαγαλάκια.Η λέξη «αξιοπρέπεια» πλέον ανήκει…στην αρχαιότητα. Κάπου εκεί χάνεται ο τελευταίος αξιοπρεπής άνθρωπος. Σήμερα έχουμε την «Ώρα της αλήθειας», στην οποία ο κάθε άνθρωπος δέχεται για μερικές χιλιάδες ευρώ να ξεφτιλιστεί ως ανθρώπινη ύπαρξη μπροστά σε ολόκληρη την Ελλάδα, που καρφωμένη στις τηλεοπτικές της οθόνες σκυλεύει ψυχές, σαν τον πλέον αιμοσταγή δολοφόνο. Σήμερα έχουμε τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων που θεωρούν είδηση ότι ο Λάκης Γαβαλάς άλλαξε το χρώμα των μαλλιών του.Η λέξη «πολιτισμός» σημαίνει Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης, Καβάφης. Ρωτήστε ένα 20χρονο για τα ονόματα αυτά. Όχι μόνο δεν τα γνωρίζει, αλλά θεωρεί «πολιτισμό» τον Καρβέλα, την Πάνια και την Πάολα.Λέξεις και εκφράσεις στις οποίες χτίστηκε ο ελληνικός πολιτισμός, σήμερα καταρρέουν. Το χειρότερο είναι ότι στο διάβα τους παρασέρνουν ακόμα και τις τελευταίες φωνές ανθρώπων με κριτική σκέψη. Αλλά είπαμε. Ας μην παραπονιόμαστε. Δημοκρατία έχουμε. Έστω κατά το δοκούν…

«Κι αν δεν μπορείς να κάμης τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες την πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζης πηγαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινή ανοησία – ώσπου να γίνει σα μια ξένη, φορτική».

Κωνσταντίνος Καβάφης, «Όσο μπορείς»

Μήπως είμαι εγκληματίας;

Κουράστηκα, κουράστηκα, κουράστηκα. Είμαι 38 χρονών και μ' αυτά που έχω ζήσει στην ελληνική κοινωνία αισθάνομαι 108. Παπάδες κλέβουν τα λεφτά του κόσμου και το παίζουν χρηματιστές, υπουργοί χτίζουν βίλες και χαρτοφυλάκια, πρωθυπουργοί «απλώς προεδρεύουν» και το μόνο που κάνουν είναι να ζητάνε συγγνώμη...μετά το φόνο, αστυνομικοί αντί να προστατεύουν ζωές και περιουσίες συντελούν ακριβώς στο αντίθετο, στην καταστροφή τους. Βλέπω μια κοινωνία που έχει θεοποιήσει το χρήμα, ότι κι αν κάνουμε πρέπει να ξοδέψουμε χρήμα. Βλέπω διπροσωπία και λυκοφιλίες. Βλέπω ανθρώπους να κάνουν παρέα με άλλους ανθρώπους μόνο όταν έχουν να πάρουν κάτι από αυτούς, αφού μετά τους πετάνε στα σκουπίδια. Βλέπω νεαρά παιδιά που αντί να μαθαίνουν γράμματα στα σχολεία τους, είναι στους δρόμους παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο. Βλέπω εργάτες και εργαζόμενους που αντί να προσπαθούν να βελτιώσουν την παραγωγικότητά τους, διαδηλώνουν αντιδρώντας σε ασφαλιστικά νομοσχέδια που τους θέλουν να δουλεύουν μέχρι τα 80 για να πάρουν σύνταξη 300 ευρώ. Βλέπω εταιρείες να κλείνουν και εργαζόμενους με παιδιά να βρίσκονται στο δρόμο. Βλέπω πολιτικούς που το μόνο που κάνουν είναι να κοροϊδεύουν τον κόσμο μ΄αυτά που λένε και (δεν) κάνουν. Η κάθε αντιπολίτευση θέλει να γίνει κυβέρνηση με κάθε τίμημα, συκοφαντώντας την εκάστοτε κυβέρνηση. Και όταν με τη σειρά της γίνει κυβέρνηση, κάνει τα ίδια και χειρότερα. Βλέπω πολίτες να ζουν σε ένα εικονικό κόσμο ευμάρειας, ζώντας με δανεικά και πληρώνοντας τις υποχρεώσεις τους με χρήματα που θα αποκτήσουν στο μέλλον. Βλέπω το απόλυτο «τίποτα» να θεοποιείται στην τηλεόραση και στα περιοδικά, μέσα από εκπομπές απίστευτης βλακείας και αθλιότητας. Μια ολόκληρη κοινωνία να ασχολείται για μήνες για το «στιγμιαίο λάθος» ενός τραγουδιστή. Και να αγνοεί τι γιορτάζουμε στις 17 Νοεμβρίου. Βλέπω λέξεις, αξίες και ιδανικά να χάνουν το νόημά τους, σε μια χώρα που είναι πλέον γνωστή μόνο για το παρελθόν της. Βλέπω μια κοινωνία που εκπαιδεύει ανθρώπους δίνοντάς τους ως ηθικό δίδαγμα «να προσφέρουν τα λιγότερα, με το μεγαλύτερο δυνατό οικονομικό όφελος». Βλέπω Έλληνες να μην αρκούνται σε ένα «ταπεινό» αυτοκίνητο 1300-1400 κυβικών και να προτιμούν τα τζιπ, μόνο και μόνο για να πουλάνε «μούρη» στη γειτονιά τους. Άσχετα αν δεν έχουν δικό τους σπίτι να μείνουν. Βλέπω εφημερίδες που διαφημίζουν την αντικειμενικότητά τους, την οποία «ξεχνάνε» στο όνομα του κάθε διαφημιζόμενου που τους δίνει χρήματα. Βλέπω ανθρώπους να καθορίζουν τις φιλίες τους με βάση τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα. Ανθρώπους που η κοινωνία τους έχει κάνει ρομπότ, χωρίς συναισθήματα, χωρίς νεύρο. Ανθρώπους που τους ζητά να ζουν για να δουλεύουν και όχι το αντίθετο. Που τους έχει μετατρέψει σε άβουλα όντα, ποτίζοντάς τους με ότι σκουπίδια θέλει αυτή. Βλέπω μια κοινωνία που έχει βάλει στην άκρη τους πνευματικούς της ανθρώπους και του ανθρώπους του πολιτισμού της, θεοποιώντας κάθε ξανθό ξέκωλο που βγαίνει στην τηλεόραση και στα έντυπα κάνοντας την τραγουδίστρια. Η οποία όμως τραγουδάει με τον πισινό της και τα μπούτια της. Την οποία οι «πεινασμένοι» ΄Ελληνες πηγαίνουν να δουν στα καταγώγια που κάποιοι ονομάζουν «νυχτερινά κέντρα», ξοδεύοντας ανόητα και άσκοπα εκατοντάδες ευρώ, μόνο και μόνο για να ερεθιστούν σεξουαλικά. Βλέπω Έλληνες έτοιμους να σκοτώσουν στο δρόμο επειδή κάποιος «μαλάκας» τόλμησε να τους προσπεράσει. Βλέπω Έλληνες να αποχαυνώνονται μπροστά σε μια τηλεόραση και ένα καναπέ, με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, το οποίο είναι το νέο must της κοινωνίας μας. Όσο πιο πολλά τηλεκοντρόλ έχεις στο σπίτι σου τόσο πιο καταξιωμένος είσαι κοινωνικά. Βλέπω έναν κόσμο που μιλάει για την ειρήνη και επιδιώκει τον πόλεμο. Ένα κόσμο που ξοδεύει αλόγιστα τους πόρους του, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί να τους προστατέψει.... Και σε αυτό τον κόσμο, έφερα να ζήσουν τα παιδιά μου...Μήπως τελικά είμαι εγκληματίας;