Αγαπητέ Θόδωρε,
Σε λίγες ημέρες η φετινή αγωνιστική σεζόν ολοκληρώνεται. Η ομάδα μας είτε θα βρεθεί στους προκριματικούς του Champions League, είτε σε αυτούς του ΟΥΕΦΑ. Είτε έτσι, είτε αλλιώς όμως, η φετινή σεζόν ήταν για τον ΠΑΟΚ πάρα πολύ καλή. Ανέλπιστα καλή θα έλεγα.
Κερδίσαμε την αγωνιστική μας αξιοπρέπεια. Κερδίσαμε την διοικητική ηρεμία μας. Φέραμε κοντά μας όλους τους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ ανά την υφήλιο. Η συμμετοχή όλων μας στην πρόσφατη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ήταν συγκινητική. Εσύ ο ίδιος το είπες και δημόσια.
Αν κάποιος μας έλεγε στην αρχή της σεζόν ότι τον Μάιο θα διεκδικούσαμε θέση στο Champions League σίγουρα θα τον λέγαμε τρελό. Και να σκεφτείς ότι αγωνιστικά τον στόχο αυτό τον πετύχαμε, αλλά ας όψονται τα play off.
Σε αυτά μας τα επιτεύγματα πολύ μεγάλο μερίδιο είχες εσύ. Εσύ που ενέπνευσες τους κουρασμένους φιλάθλους της μεγαλύτερης ομάδας της χώρας. Αλλά και της πλέον ταλαιπωρημένης. Διάλεξες ιδανικούς συνεργάτες και μαζί με την ομάδα σου κάνατε πολύ καλές μεταγραφές, βάλατε τις βάσεις για το προπονητικό κέντρο, γεμίσατε την Τούμπα και τα ταμεία της ομάδας, δώσατε χαρά σε τούτο τον κόσμο. Κι αυτός σου γύρισε πίσω όλα αυτά 10 φορές περισσότερα!
«Λάθη δεν κάνει όποιος δεν κάνει τίποτα» έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου. Κι εσύ έκανες λάθη. Και οι συνεργάτες σου επίσης. Κι εμείς οι φίλαθλοι το ίδιο. Όμως κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο αφού κανείς σας δεν ήταν επαγγελματίας παράγοντας. Κι εμείς παρασυρθήκαμε από τον ενθουσιασμό μας και τα καταπιεσμένα συναισθήματα χρόνων και κάναμε λάθη και ζημιά στην ομάδα, όπως κάποια επεισόδια στο γήπεδό μας. Αλλά είπαμε, λάθη γίνονται και θα γίνονται.
Σήμερα, 2 χρόνια περίπου από τη στιγμή που ανέλαβες την ομάδα είμαστε όλοι μας περισσότερο ώριμοι. Η πρώτη χρονιά ήταν πειραματική. Η δεύτερη – φετινή – έδειξε τι μπορεί η ομάδα να κάνει. Η τρίτη θα μας οδηγήσει στην κορυφή, βάζοντας τον ΠΑΟΚ σε μια σταθερή πορεία πρωταθλητισμού. Κι εμείς πάλι θα τρέξουμε να δώσουμε τον οβολό μας για να ενισχύσουμε τον ΠΑΟΚ της καρδιάς μας ακόμα περισσότερο.
Σε αυτή μας την προσπάθεια σε θέλουμε δίπλα μας! Μαζί θα πρέπει να πορευθούμε στη νίκη! Μαζί Θόδωρε, τ’ ακούς; Συγχώρεσε τα λάθη μας. Ξέχασε τα δικά σου και πάμε όλοι μαζί να αποστομώσουμε τις άλλες ομάδες που πιστεύουν ότι η φετινή σεζόν είναι φωτοβολίδα για τον ΠΑΟΚ.
Στο ματς με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα κάποιοι αποδοκίμασαν τον Σάντος. Κάποιοι αποδοκίμασαν τους παίκτες. Κάποιοι μπορεί να είπαν δύο κουβέντες παραπάνω και για σένα. Ε και; Και με τον πατέρα μας μπορεί να αρπαχτούμε καμιά φορά, αλλά δεν παύουμε να τον αγαπάμε. Πατέρας μας είναι! Το ίδιο ισχύει και με σένα. Είμαι σίγουρος ότι όσοι χτες ξεπέρασαν το εσκαμμένα, σήμερα το έχουν μετανιώσει. Αλλά να σου πω και το άλλο; Πες ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν πιστεύουν σε εσένα. Ή δεν πιστεύουν στον Σάντος. Ή στον Ζήση. Ε, και; Είναι υποχρεωτικό όλοι να συμφωνούν με όλους; Το 98% των ΠΑΟΚΤΣΗΔΩΝ Θόδωρε είναι μαζί σου! Κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσο διαπιστώνουμε ότι παλεύεις καθημερινά με όλες σου τις δυνάμεις για τον ΠΑΟΚ μας. Μην ακούς λοιπόν τον κάθε ένα που λέει το μακρύ του και το κοντό του.
Πρέπει να σταθείς στο τιμόνι της ομάδας. Το έργο σου δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Τώρα αρχίζουμε ρε συ Θόδωρε, μην εγκαταλείψεις αυτό τον υπέροχο αγώνα που δίνουμε όλοι μαζί εδώ και δύο χρόνια.
Αυτά όλα στα λέει ένας ΠΑΟΚΤΣΗΣ που ζει χρόνια στην Αθήνα, που δεν έχει ζήσει ποτέ στη Θεσσαλονίκη και πάντα ήταν μόνος του! Μεγάλωσε ΠΑΟΚΤΣΗΔΙΚΑ μέσα στην Αθήνα, όπως τα ξερόχορτα που φυτρώνουν μόνα τους. Και σήμερα έχω και δύο παιδιά που ήδη έχουν μπει στη διαδικασία να κάνουν τον ΠΑΟΚ τρόπο ζωής. Ο γιός μου είναι 7 χρονών και ήδη νιώθει στο πετσί του τι σημαίνει να είσαι ΠΑΟΚΤΣΗΣ στην Αθήνα! Οι φίλοι του τον πειράζουν, τον ειρωνεύονται που είναι ΠΑΟΚ. Προχτές του έσκισαν στο σχολείο την φανέλα του ΠΑΟΚ που φορούσε με τον τιμημένο δικέφαλο αϊτό στο στήθος. Μια φανέλα που λάτρεψε και τώρα κάποιοι του την έκαναν κουρέλι. Το παιδί μου ήρθε κλαίγοντας στο σπίτι και μου είπε «Γιατί μπαμπά με πειράζουν που είμαι ΠΑΟΚ»; Κι εγώ ξέρω τι να του πω και του το λέω. Αλλά η ομάδα πρέπει να πάει ψηλά και να μην τολμά κανείς να διανοηθεί να ειρωνευτεί έναν ΠΑΟΚΤΣΗ! Και ο γιός μου Θόδωρε θέλω να είναι περήφανος που έγινε ΠΑΟΚΤΣΗΣ! Που θα γίνει σαν και εσένα.
Ναι, εσένα, που είσαι το παράδειγμά του Θόδωρε! Μην εγκαταλείψεις την προσπάθεια τώρα. Βάλε κι εσύ πλάτη να κάνουμε τον γιό μου και τα εκατομμύρια οπαδούς μας να αισθανθούν περήφανοι ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ! Βοήθησε να μεγαλώσουμε τις νέες γενιές ΠΑΟΚΤΣΗΔΩΝ με έναν ΠΑΟΚ πρωταθλητή στο μυαλό τους! Γενιές που δεν θα ξαναζήσουν αυτά που ζήσαμε εμείς.
Έλα Θόδωρε, δώσε το χέρι σου στο γιό μου. Να, κοίτα, εκείνος στο απλώνει. Στέγνωσε το δάκρυ του. Πάρε τον από το χέρι και δείξε του τι θα πει μεγαλείο ΠΑΟΚΤΣΗΔΙΚΗΣ ψυχής. Πες του γιατί πρέπει να είναι υπερήφανος που ανήκει σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο!
Έλα, προχώρα μαζί του κι εγώ σας ακολουθώ. Προστάτης-άγγελος της προσπάθειάς μας! Να ανεβάσουμε τον δικέφαλο αϊτό τόσο ψηλά που κανείς να μην μπορεί να του κάνει κακό! Να πετάει περήφανος πάνω από όλους μας και να μας αγναντεύει περήφανος!
Θόδωρε τ’ ακούς; Μείνε μαζί μας…
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
ΠΑΟΚ: Αναζητώντας το DNA της διάρκειας
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η φετινή χρονιά ήταν για τον ΠΑΟΚ χρονιά αναγέννησης σε όλους τους τομείς. Και στον αγωνιστικό και στον διοικητικό. Όσο κι αν φανεί ρομαντικό, ζυγίζοντας τους δύο αυτούς τομείς στην προσπάθειά μας να δούμε ποιος έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα, η μπίλια θα «κάτσει» στον διοικητικό. Γιατί πολύ απλά μόνο αν ο διοικητικός τομέας είναι υγιής, μπορεί μια ομάδα να προσδοκά και σε αγωνιστική ανάκαμψη, η οποία όμως θα πρέπει να έχει διάρκεια και βάθος.
Και εδώ ακριβώς είναι το κλειδί της επιτυχίας. Η διάρκεια. Τα τελευταία 24 χρόνια, αρχής γενομένης από το πρωτάθλημα του 1985 που κατέκτησε η ομάδα μας, ο ΠΑΟΚ δεν μας προσέφερε χαρές διαρκείας, αλλά περιστασιακές. Δύο κύπελλα Ελλάδος, μια – παραλίγο – συμμετοχή στο Champions League, έναν ιστορικό αποκλεισμό της Άρσεναλ στο ΟΥΕΦΑ και κάποιες παροδικές αλλά σπουδαίες νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πενιχρός απολογισμός για μια ομάδα του βεληνεκούς, της δυναμικής και της ιστορίας του ΠΑΟΚ.
Τα 24 αυτά χρόνια λοιπόν, όχι μόνο ζούσαμε με περιστασιακές χαρές, αλλά γίναμε μάρτυρες μιας σταδιακής απαξίωσης της ομάδας μας, τόσο αγωνιστικής, όσο και διοικητικής. Οι λέξεις ήθος, εντιμότητα, συνέπεια, αξιοπρέπεια, φιλότιμο, σοβαρότητα αποτελούσαν έννοιες άγνωστες για τις εκάστοτε διοικήσεις της ομάδας μας. Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας ήταν μέρα με την ημέρα να ξεθωριάζει η δυναμική της ομάδας μας και να μικραίνει επικίνδυνα σε κάθε τομέα. Ο κίνδυνος να μεγαλώσουν οι νέες γενιές ΠΑΟΚΤΣΗΔΩΝ έχοντας στον μυαλό τους έναν ΠΑΟΚ «μικρό» σε αγωνιστικό μέγεθος και φιλοσοφία ήταν τεράστιος. Κάτι τέτοιο θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας του ΠΑΟΚ, μετατρέποντάς τον σε μια μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η περσινή 9η θέση της ομάδας μας ήταν το αποκορύφωμα αυτού του κινδύνου.
Και ήρθε η σεζόν που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες. Η έλευση του Θοδωρή Ζαγοράκη άλλαξε άρδην την κατάσταση στην ομάδα. Ο κόσμος κατάλαβε πολύ γρήγορα τις προθέσεις του και στήριξε την προσπάθειά του με όλες του τις δυνάμεις. Τα 20.000 εισιτήρια διαρκείας τα λένε όλα. Η Τούμπα κατάμεστη σχεδόν σε κάθε αγώνα. Οι οπαδοί μας γέμιζαν ακόμα και τα γήπεδα των αντιπάλων μας. Η συμμετοχή του κόσμου στην πρόσφατη Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου ήταν συγκινητική. Ο Ζήσης Βρύζας, ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Βιολίδης και τα άλλα παιδιά της διοίκησης ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και με τις κινήσεις τους έδωσαν στην ομάδα μας τη χαμένη της αίγλη και την χαμένη της αγωνιστική αξιοπρέπεια. Η δεύτερη θέση τα λέει όλα. Κι αν κάποια πράγματα πήγαιναν καλύτερα (ατυχίες, διαιτησίες κ.α), θα μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να μιλάμε για το θαύμα της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος.
Τι λέει όμως η δεύτερη θέση; Πολλά, αλλά και...τίποτα. Το γιατί λέει πολλά νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε όλοι. Το γιατί δεν λέει τίποτα όμως; Μα είναι πολύ απλό. Αν η φετινή πορεία μας αποδειχθεί πυροτέχνημα, δεν θα λέει τίποτα! Το στοίχημα του αναγεννημένου ΠΑΟΚ και του Προέδρου του είναι – ή πρέπει να είναι - η διάρκεια. Να μπορέσει η ομάδα μας να παραμείνει στα ψηλά και κάθε σεζόν να παλεύει για το πρωτάθλημα, όπως κάνουν η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Σκεφθείτε λίγο: Η φετινή ΑΕΚ, κατά πολλούς η χειρότερη αγωνιστικά των τελευταίων 20 χρόνων, με τα χίλια μύρια οικονομικά και διοικητικά προβλήματα, τερμάτισε στην...4η θέση! Αυτό πρέπει να ζητάμε κι εμείς από τον ΠΑΟΚ μας. Ακόμα και στη χειρότερη σεζόν του να τερματίζει 4ος! Η 4η θέση να είναι ο...πάτος των επιδιώξεών του! Εδώ λοιπόν θα πρέπει να δώσουμε βάρος.
Μακάρι η ομάδα μας να προκριθεί στο Champions League. Θα είναι μια άνευ προηγουμένου επιτυχία! Αλλά και αν πάμε στο ΟΥΕΦΑ, δεν θα είναι καταστροφή. Και σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εξέλιξη που θα χαλάσει την πολύ καλή εικόνα του φετινού ΠΑΟΚ.
Οι επόμενες κινήσεις μας πρέπει να είναι προσεκτικές. Να μην απλώσουμε τα πόδια μας πέρα από εκεί που φτάνει το σεντόνι. Να μην κάνουμε ανοίγματα οικονομικά που θα τα πληρώσουμε αύριο ακριβά και θα μας στοιχίσουν ένα επώδυνο πισωγύρισμα. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ο εφιάλτης των χρεών δεν έχει απομακρυνθεί, αλλά αιωρείται πάνω από τον δικέφαλο αετό σαν δαμόκλειος σπάθη.
Είμαι σίγουρος ότι η διοίκηση ξέρει τι πρέπει να κάνει. Καταθέτω όμως τον προβληματισμό μου για να γίνει συνείδηση όλων των οπαδών μας, που θέλουν αποτελέσματα εδώ και τώρα και ονειρεύονται άμεσα ευρωπαϊκούς τελικούς. Σεμνότητα και ταπεινότητα απαιτείται. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αμυντική στρατηγική. Σημαίνει απλά συνετή στρατηγική. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Με φανφάρες και μεγαλοστομίες κανείς δεν πήγε μπροστά. Κι εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε σοβαροί σε κάθε μας κίνηση γιατί καθημερινά σαν σύλλογος αλλά και σαν οπαδοί, περνάμε εξετάσεις αξιοπιστίας.
Μιλώντας με οπαδούς άλλων ομάδων εισπράττω τη βεβαιότητά τους ότι η φετινή μας πορεία θα είναι απλά ένα πυροτέχνημα και δεν θα έχει συνέχεια. Η ομάδα μας θα πρέπει με πράξεις να τους αποδείξει ότι κάνουν λάθος και ότι ο ΠΑΟΚ αναγεννήθηκε για να μείνει στο club των ισχυρών. Γιατί αυτό λέει το DNA του. Η φετινή 2η θέση μπορεί του χρόνου να γίνει 1η, μπορεί να παραμείνει 2η ή μπορεί να γίνει 3η ή 4η. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει πια 5η, 6η, 7η, 8η ή....9η. Ο ΠΑΟΚ γεννήθηκε πρωταθλητής και πρέπει με τις σωστές κινήσεις όλων μας να επιβεβαιώσει αυτό το DNA του, κάνοντας κάθε χρόνο πρωταθλητισμό.
Μόνο τότε η φετινή υπέρβαση θα έχει νόημα και θα λειτουργήσει σαν κληρονομιά για τα χρόνια που έρχονται....
Και εδώ ακριβώς είναι το κλειδί της επιτυχίας. Η διάρκεια. Τα τελευταία 24 χρόνια, αρχής γενομένης από το πρωτάθλημα του 1985 που κατέκτησε η ομάδα μας, ο ΠΑΟΚ δεν μας προσέφερε χαρές διαρκείας, αλλά περιστασιακές. Δύο κύπελλα Ελλάδος, μια – παραλίγο – συμμετοχή στο Champions League, έναν ιστορικό αποκλεισμό της Άρσεναλ στο ΟΥΕΦΑ και κάποιες παροδικές αλλά σπουδαίες νίκες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Πενιχρός απολογισμός για μια ομάδα του βεληνεκούς, της δυναμικής και της ιστορίας του ΠΑΟΚ.
Τα 24 αυτά χρόνια λοιπόν, όχι μόνο ζούσαμε με περιστασιακές χαρές, αλλά γίναμε μάρτυρες μιας σταδιακής απαξίωσης της ομάδας μας, τόσο αγωνιστικής, όσο και διοικητικής. Οι λέξεις ήθος, εντιμότητα, συνέπεια, αξιοπρέπεια, φιλότιμο, σοβαρότητα αποτελούσαν έννοιες άγνωστες για τις εκάστοτε διοικήσεις της ομάδας μας. Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας ήταν μέρα με την ημέρα να ξεθωριάζει η δυναμική της ομάδας μας και να μικραίνει επικίνδυνα σε κάθε τομέα. Ο κίνδυνος να μεγαλώσουν οι νέες γενιές ΠΑΟΚΤΣΗΔΩΝ έχοντας στον μυαλό τους έναν ΠΑΟΚ «μικρό» σε αγωνιστικό μέγεθος και φιλοσοφία ήταν τεράστιος. Κάτι τέτοιο θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας του ΠΑΟΚ, μετατρέποντάς τον σε μια μικρομεσαία ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η περσινή 9η θέση της ομάδας μας ήταν το αποκορύφωμα αυτού του κινδύνου.
Και ήρθε η σεζόν που ολοκληρώνεται σε λίγες ημέρες. Η έλευση του Θοδωρή Ζαγοράκη άλλαξε άρδην την κατάσταση στην ομάδα. Ο κόσμος κατάλαβε πολύ γρήγορα τις προθέσεις του και στήριξε την προσπάθειά του με όλες του τις δυνάμεις. Τα 20.000 εισιτήρια διαρκείας τα λένε όλα. Η Τούμπα κατάμεστη σχεδόν σε κάθε αγώνα. Οι οπαδοί μας γέμιζαν ακόμα και τα γήπεδα των αντιπάλων μας. Η συμμετοχή του κόσμου στην πρόσφατη Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου ήταν συγκινητική. Ο Ζήσης Βρύζας, ο Γιώργος Γεωργιάδης, ο Βιολίδης και τα άλλα παιδιά της διοίκησης ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και με τις κινήσεις τους έδωσαν στην ομάδα μας τη χαμένη της αίγλη και την χαμένη της αγωνιστική αξιοπρέπεια. Η δεύτερη θέση τα λέει όλα. Κι αν κάποια πράγματα πήγαιναν καλύτερα (ατυχίες, διαιτησίες κ.α), θα μπορούσαμε αυτή τη στιγμή να μιλάμε για το θαύμα της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος.
Τι λέει όμως η δεύτερη θέση; Πολλά, αλλά και...τίποτα. Το γιατί λέει πολλά νομίζω ότι το καταλαβαίνουμε όλοι. Το γιατί δεν λέει τίποτα όμως; Μα είναι πολύ απλό. Αν η φετινή πορεία μας αποδειχθεί πυροτέχνημα, δεν θα λέει τίποτα! Το στοίχημα του αναγεννημένου ΠΑΟΚ και του Προέδρου του είναι – ή πρέπει να είναι - η διάρκεια. Να μπορέσει η ομάδα μας να παραμείνει στα ψηλά και κάθε σεζόν να παλεύει για το πρωτάθλημα, όπως κάνουν η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Σκεφθείτε λίγο: Η φετινή ΑΕΚ, κατά πολλούς η χειρότερη αγωνιστικά των τελευταίων 20 χρόνων, με τα χίλια μύρια οικονομικά και διοικητικά προβλήματα, τερμάτισε στην...4η θέση! Αυτό πρέπει να ζητάμε κι εμείς από τον ΠΑΟΚ μας. Ακόμα και στη χειρότερη σεζόν του να τερματίζει 4ος! Η 4η θέση να είναι ο...πάτος των επιδιώξεών του! Εδώ λοιπόν θα πρέπει να δώσουμε βάρος.
Μακάρι η ομάδα μας να προκριθεί στο Champions League. Θα είναι μια άνευ προηγουμένου επιτυχία! Αλλά και αν πάμε στο ΟΥΕΦΑ, δεν θα είναι καταστροφή. Και σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εξέλιξη που θα χαλάσει την πολύ καλή εικόνα του φετινού ΠΑΟΚ.
Οι επόμενες κινήσεις μας πρέπει να είναι προσεκτικές. Να μην απλώσουμε τα πόδια μας πέρα από εκεί που φτάνει το σεντόνι. Να μην κάνουμε ανοίγματα οικονομικά που θα τα πληρώσουμε αύριο ακριβά και θα μας στοιχίσουν ένα επώδυνο πισωγύρισμα. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ο εφιάλτης των χρεών δεν έχει απομακρυνθεί, αλλά αιωρείται πάνω από τον δικέφαλο αετό σαν δαμόκλειος σπάθη.
Είμαι σίγουρος ότι η διοίκηση ξέρει τι πρέπει να κάνει. Καταθέτω όμως τον προβληματισμό μου για να γίνει συνείδηση όλων των οπαδών μας, που θέλουν αποτελέσματα εδώ και τώρα και ονειρεύονται άμεσα ευρωπαϊκούς τελικούς. Σεμνότητα και ταπεινότητα απαιτείται. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αμυντική στρατηγική. Σημαίνει απλά συνετή στρατηγική. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Με φανφάρες και μεγαλοστομίες κανείς δεν πήγε μπροστά. Κι εμείς οφείλουμε να παραμείνουμε σοβαροί σε κάθε μας κίνηση γιατί καθημερινά σαν σύλλογος αλλά και σαν οπαδοί, περνάμε εξετάσεις αξιοπιστίας.
Μιλώντας με οπαδούς άλλων ομάδων εισπράττω τη βεβαιότητά τους ότι η φετινή μας πορεία θα είναι απλά ένα πυροτέχνημα και δεν θα έχει συνέχεια. Η ομάδα μας θα πρέπει με πράξεις να τους αποδείξει ότι κάνουν λάθος και ότι ο ΠΑΟΚ αναγεννήθηκε για να μείνει στο club των ισχυρών. Γιατί αυτό λέει το DNA του. Η φετινή 2η θέση μπορεί του χρόνου να γίνει 1η, μπορεί να παραμείνει 2η ή μπορεί να γίνει 3η ή 4η. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει πια 5η, 6η, 7η, 8η ή....9η. Ο ΠΑΟΚ γεννήθηκε πρωταθλητής και πρέπει με τις σωστές κινήσεις όλων μας να επιβεβαιώσει αυτό το DNA του, κάνοντας κάθε χρόνο πρωταθλητισμό.
Μόνο τότε η φετινή υπέρβαση θα έχει νόημα και θα λειτουργήσει σαν κληρονομιά για τα χρόνια που έρχονται....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)